วันนี้ Zinnia เอาบัตรกินข้าวกลางวันมาให้คนละ 4 ใบ จะไปเบิกเงิน 450 หยวนแต่ไม่ได้เอา Passport มา แต่ถึงยังไงก็เบิกไม่ได้เพราะวันนี้ office ปิด แย่จัง
แวะร้าน DVD ซื้อ Lord of The Ring ทั้ง 3 ภาค ราคา 25 หยวน
กลางวัน พวกเราไปดู Showroom ของ Huawei มีอีกกลุ่มไปด้วย เหมือนพวกศรีลังกา, บังคลาเทศ ไรทำนองเนี้ย
Showroom เขาทำได้ดีเหมือนกัน มี Product ต่างๆ มีอุปกรณ์ให้ลองเล่นด้วย ที่นี่วิทยากรจะพูดใส่ไมด์ แต่ละคนจะได้รับแจกหูฟัง ก็ดีนะ วิทยากรไม่ต้องตะโกน เสียงก็ไม่ต้องกวนกัน ถ้ามีหลายกลุ่ม แต่ถ้าเดินออกนอกบริเวณคลื่นความถี่ เสียงจะซ่ามากๆ
เรื่องรูปไม่ต้องพูดถึง ถ่ายไม่ได้อยู่แล้ว แต่ดูเหมือนอีกกลุ่มเน้นถ่ายรูปอยู่ได้ เดี๋ยว Heawei จับขังหรอก
นอกจากนี้ก็ไปดูโรงงานผลิตบอร์ดต่าง ดู Product Line, Logistic, Data Center ดูเสร็จก็เลิกเรียนพอดี
เย็นนี้จะไปเดินเที่ยวที่ Dongmen วันนี้ไม่ได้แบก notebook มาด้วย เดินได้ถึงไหนถึงกัน
ออกจาก Huawei ขึ้นทางด่วน ขับมาได้สักพัก เห็นคนใส่สูทยืนฉี่กลางถนน – โอ้ My God กลางวันแสกๆบนทางด่วน ผู้ชายใส่สูทเนี่ยนะ ยืนฉี่กลางทางด่วน
Dongmen นี่แหล่ง shopping พวกเสื้อผ้า, นาฬิกา ว่าจะไปดูซักหน่อย เผื่อซื้อเสื้อผ้า copy brand name ราคาถูกๆ
คนที่นี่เยอะจริงๆ เยอะกว่าที่ Siam Center บ้านเรามาก ดูเหมือนมีแต่หนุ่มสาวมา shopping ไม่รู้มาจากไหน ดูคึกคัก เหมือนกับว่าจะปิดถนนด้วยนะเนี่ย
เพิ่งจะสังเกตุว่า ไม่ค่อยได้เห็นคนแก่ มีแต่หนุ่มสาว, วัยรุ่น หรือว่าเมืองนี้เป็นเมืองคนทำงาน เป็นเขตเศรษฐกิจปกครองพิเศษของจีน หรือว่าบริเวณแถวนี้ คนแก่ไม่ออกมาเดินกัน
สาวๆที่นี่แต่งตัวกันเริ่ดมาจริงๆ แต่ก็เหมือนๆกันหมด ดูเหมือน copy จากญี่ปุ่นยังไงก็ไม่รู้ แบบนี้ก็ไม่มีเอกลักษณ์ของตนเองนะซิ
วันนี้ เวลาส่วนใหญ่จะหมดไปกับร้านนาฬิกา เฮ้อ เราไม่ได้ซื้อซักกะหน่อย แต่ก็นะ ตามๆเขาไป
เห็นเอ๋ถูกใจนาฬิกา Patek Philippe ดูๆก็สวยคลาสิคดี ต่อราคามาได้ 180 หยวน แต่เอ๋อยากต่อให้ได้ 150 หยวน คนขายไม่ยอมขาย เลยไม่ได้ซื้อมา
เออ สังเกตุอย่าง คนที่นี่สงสัยชอบกินอ้อยกันอ่ะ เวลาขาย เขาจะขายอ้อยเป็นลำยาวๆประมาณเมตรกว่าๆ เหมือนไม้เท้าตีสุนัขเลย วางขายใส่ถัง พอมีคนซื้อ ก็จะปลอกเปลือก แต่ไม่เห็นตอนกินนะซิ จะกินยังไงเนี่ย ไม่เห็นตัดเป็นชิ้นๆเหมือนบ้านเรา
บริเวณแถวนั้น ถ้าใครจะกินก๋วยเตี๋ยวซักชาม ต้องซื้อหน้าร้าน แล้วนั่งยองๆกิน เห็นคนนั่งกินเต็มไปหมด
อ้อ สังเกตุเห็น trend อย่างหนึ่งมาแรงแฮะ แต่บ้านเราช่วงนี้ซาลงแล้ว ก็คือ ต่อเล็บ เพ้นท์เล็บ ส่วนใหญ่จะเรียกลูกค้าโดยโชว์รูปลวดลายต่างๆของเล็บที่เพ้นท์แล้วให้ลูกค้าดู แต่เสียใจนะ เราไม่สน
วันนี้ได้ซื้อกี่เพร้าให้น้องปอนด์ ราคา 30 หยวน ต้อนรับตรุษจีน ที่นี่หาซื้อเสื้อผ้ายากจริงๆ เพราะเสื้อส่วนใหญ่จะหนาๆทั้งนั้น ซื้อกลับเมืองไทยคงไม่ได้ใช้แน่ๆ แล้วเสื้อแบรด์เนมทั้งหลายที่คนเขาพูดกัน ก็ไม่มี มีแต่ลายแก่ๆอ่ะ
เย็นนี้พวกเราดินเนอร์กันที่ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อ Fan Fan Noodle กะว่าจะสั่งบะหมี่มากิน แต่พอสั่งแบบชี้ในรูป ได้มาไม่เหมือนกับที่สั่ง คุยกับผู้จัดการร้านอาหาร ก็ไม่รู้เรื่อง ถามว่า Pork เขาบอกว่า Pig เฮ้อ..กรรม
ทำไมคนที่นี่พูดภาษาอังกฤษกันไม่ได้เลยอ่ะ คือร้านอาหาร ร้านขายของ พูดเล็กๆน้อยๆก็ไม่ได้ ติดต่อสื่อสารไรก็ไม่ได้เลย แม้แต่วันก่อนจะสอบถามเส้นทางกับวัยรุ่น ก็พูดไม่ได้ ทำให้ความสนุกลดลงไปเยอะ
แล้วตอนเราพูดไม่ได้ เขาก็ยังพยายามจะพูดภาษาจีนกับเราอยู่นั่นแหละ แถมยังมองเราแปลกๆ ทำนองว่า ทำไมเราไม่พูดภาษาจีน สงสัยมองหน้าตาเราแล้วก็งงว่า คนจีนคนนี้ทำไมพูดจีนไม่ได้ อาหารเย็นวันนี้ทั้งหมดราคา 69 หยวน พี่พีบอกอร่อย แต่เรารู้สึกธรรมดาอ่ะ
0 Comments:
Post a Comment