น้องทราย..คุณแม่ขอร้อง

มนุษย์เงินเดือนอย่าง lunar สัปดาห์หนึ่งก็ต้องใช้ชีวิตที่ office 5 วัน วันหนึ่งก็ไม่ต่ำกว่า 8 ชั่วโมง จริงๆแล้วก็ไม่ได้อยากบันทึกอะไรที่เกี่ยวกับงานไว้ใน blog นี้หรอก แต่ไหนๆก็ไหนๆ งานก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต lunar วันนี้ขอเขียนไรเล่นๆละกัน

ใครว่ามีแต่เด็กที่ชอบเล่นตุ๊กตา
ปัญหาใหญ่และเจอบ่อยๆในอาชีพนักคอมพิวเตอร์ของ lunar ก็คือ ความยากของการที่จะต้องอธิบายแนวคิด, idea ต่างๆที่เราจะนำเสนอให้กับ user ให้เข้าใจได้อย่างไร ในทางกลับกัน user บางคน(หรือหลายคน) บางครั้งก็อยากได้ระบบอะไรซักอย่าง แต่ไอ้ครั้นพอถามว่าต้องการอะไร แบบไหน เขากลับบอกไม่ได้ (เป็นซะงั้น) ดังนั้น lunar ก็ต้องไปแปลความหมายแล้วก็จินตนาการความต้องการเหล่านั้น สุดท้ายก็สร้างโมเดลให้เป็นรูปธรรมเกิดขึ้น ภาษาในอาชีพของ lunar เรียกว่า สร้างตุ๊กตาขึ้นมา ทีนี้พอมีเจ้าตุ๊กตาที่ว่าแล้วเนี่ย user ทั้งหลายแหล่ก็พรั่งพรูความคิดอันบรรเจิดทันที เก็บ requirement แทบไม่ทัน

เฮ้อ ใครว่ามีแต่เด็กเท่านั้นนะที่ชอบเล่นตุ๊กตา lunar ว่าไม่จริ๊ง ไม่จริง

FYI
ครั้งแรกที่ lunar เจอคำๆนี้ใน email ที่มาจากผู้หลักผู้ใหญ่ ก็สงสัยว่า มันคืออะไร ทำไมเนื้อความในจดหมายของผู้ส่ง ไม่มีการเขียนอะไรเลย มีแต่เนื้อหาที่ส่งกันมาเป็นทอดๆ กับคำคำนี้ ถามจากเพื่อนๆถึงได้รู้ว่า คำนี้ย่อมาจาก "For Your Information"

แต่ระยะหลังๆเนี่ย คำๆนี้ช่างทรงพลังเสียยิ่งกระไร จากความหมายเดิมที่เป็นแค่คำบอกกล่าวให้รับทราบข้อมูลแล้ว ยังเป็นเหมือนใบสั่งงานไปในตัว เวลามีงานใหม่ๆจากหัวหน้ากระจายให้ลูกน้องทำ จะไม่มีการบอกกล่าวกันละ ก็แค่ forward email แล้วก็ FYI ก็พอ


น้องทราย...คุณแม่ขอร้อง
สัปดาห์ก่อนมีอยู่เรื่องหนึ่งที่ทำให้ lunar หงุดหงิดมากในตอนแรก (แต่ตอนหลังกลับเป็นเรื่องหนุกหนานในทีมซะนิ) ก็คือการที่ lunar จะต้องทำ project ร่วมกับอีกหน่วยงานหนึ่ง แล้ววันนั้นก็ต้องสรุปเรื่องต่างๆให้กับ outsource ที่จะมารับงานไปทำ อันที่จริงแผนกของ lunar ไม่ใช่เจ้าของ project นี้ แค่รับฝากไว้ที่ server เท่านั้นเอง

lunar โทรไปสอบถามข้อมูลต่างๆจากน้องแผนกนั้น (lunar ขอตั้งนิคเนมให้ชื่อว่า น้องทราย ละกัน)

lunar : ทราย เตรียมข้อมูลต่างๆไว้พร้อมหรือยัง
น้องทราย : (ทำเสียงบ๊องแบ๊วเต็มที่) คือทรายก็เตรียมเฉพาะเท่าที่ทรายรู้ค่ะ ของแผนกอื่นๆ ทรายไม่รู้ค่ะ
lunar : ก็หัวหน้าเขาให้ทรายเป็นคนรวบรวม requirement ทั้งหมดนี่
น้องทราย : คือทรายก็รวบรวมเฉพาะของแผนกของทรายค่ะ อย่างอื่นๆ ทรายไม่รู้ค่ะ
lunar :(ทำท่าเบื่อหน่ายกับน้ำเสียงบ๊องแบ๊วนี้เต็มที่ )

ยัยน้องทรายนี่ เอ๋บอกว่า ทำงานที่นี่ไม่ต่ำกว่า 6 ปีแล้วมั้ง เมื่อ 3 ปีที่แล้ว lunar ได้ยินประโยคนี้ยังไง วันนี้ก็ยังได้ยินประโยคนี้อยู่ดี (ทรายไม่รู้ค่ะ ไม่รู้อะไรเลยค่ะ)

หลังจาก lunar วางโทรศัพท์เสร็จ พร้อมกับบ่นๆๆๆๆ เกี่ยวกับยัยน้องทราย ที่ไม่รู้อะไรเลยเนี่ย เอ๋เห็นแล้วก็อยากคลายเครียดให้ lunar มั้ง

เอ๋ : ทราย ไม่รู้อะไรเลยค่ะ, ไม่รู้อะไรเลย รู้แต่ว่า วันที่ 25 เงินเดือนออกค่ะ
lunar : 555555
เอ๋ : ทราย ไม่รู้อะไรจริงๆค่ะ ที่มาทำงานทุกวันเนี่ยก็เพราะ คุณแม่ขอร้อง เออ เออ เอออออ
lunar : (ก๊าก ก๊าก)
เอ๋ : ทรายยังงงๆอยู่เลยค่ะ ว่ามาทำงานได้ยังไง ไม่รู้อะไรสักอย่างเลยนะเนี่ย มาทำงานได้เพราะ คุณแม่ขอร้อง เออ เออ เอออออ
lunar : (ขำจนน้ำตาไหล)

แล้วก็เล่นมุขนี้ได้พักใหญ่ๆ lunarกับน้องๆในทีม ก็หัวเราะซะปวดท้องเลย ไอ้ที่เครียดๆหงุดหงิด หายเป็นปลิดทิ้ง ตอนหลังมุขนี้ก็เอามาใช้เป็นครั้งคราว แต่ก็ยังใช้ได้ดี ที่ใช้ได้ดีและได้ผลก็เพราะ

คุณแม่....ขอร้องงงงงงง

พระจันทร์ข้างแรม

ไม่ได้เขียน blog มาหลายวัน หลายวันมานี้จิตใจมันหดหู่บวกกับอาการกึ่งๆเหงาเหมือนโดนทอดทิ้ง ทำให้เขียนไรไม่ออก
วันก่อนฟังเกี่ยวกับเรื่องพระจันทร์ ว่าพระจันทร์ก็มีทั้งเต็มดวง มีทั้งข้างขึ้นข้างแรม เหมือนชีวิต, อารมณ์ของคน ถ้างั้นสำหรับ lunar แล้ว ตอนนี้คงเป็นพระจันทร์ข้างแรม

อาการเริ่มตั้งแต่เย็นๆวันอาทิตย์ หลังกลับจากไปเชงเม้งที่ชลบุรี (ปีนี้ขากลับมีฝนตกมาด้วย ทำให้คลายร้อนไปได้เยอะ) ตั้งแต่ไหว้เสร็จ กินข้าวเที่ยง แล้วนั่งรถกลับมา นั่งคิดไรไปเรื่อยเปื่อย เริ่มจากคิดว่านี่คงเป็นกุศโลบายของคนสมัยก่อน ที่กำหนดให้มีวันร่วมกตัญญูขึ้น เพื่อให้ลูกหลานได้กลับมาพบปะกันอย่างน้อยก็ปีละครั้ง ก็จะมีวันไหนล่ะ ที่จะสามารถรวบรวมลูกหลานได้มากที่สุดในหนึ่งวัน ถ้าไม่ใช่วันนี้

หากจะมีสถานที่ที่หนึ่งที่แทบจะไม่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา สถานที่แห่งนี้ก็คงเป็นหนึ่งในนั้น lunar มาตั้งแต่เด็ก จนถึงตอนนี้ก็หลายปีแล้ว มาทุกปี ห่างหายไปแค่ 2-3 ครั้ง ตอนสอบเอ็นทรานซ์ และก็ตั้งใจว่าจะมาทุกปี อีกอย่างสังเกตว่า คนที่มา ก็มาซะทุกปี ส่วนใครที่ไม่ค่อยมาหรือไม่เคยมา ก็ไม่มา ปีหน้าแทบจะรู้ได้เลยว่าใครจะมาบ้าง

เห็นลูกพี่ลูกน้องแต่ละคนมาพร้อมหน้ากัน หลานๆหลายคน แล้วก็ทำให้นึกว่า ถ้าอากงกับอาม่ามาเห็นคงปลื้มไม่น้อย ตามความคิดของเรานะ เราว่า ชีวิตของ lunar ประสบความสำเร็จไม่ได้ครึ่งหนึ่งของอาม่าเลย ทั้งๆที่อาม่าเป็นคนจีนที่มาจากประเทศจีน ไม่รู้หนังสือ ทำงานรับจ้างทำขนมกุ๊ยฉ่ายขาย แต่ประสบความสำเร็จที่สามารถเลี้ยงลูกหลาน จนทุกวันนี้แต่ละคนมีครอบครัว มีหน้าที่การงานที่ดี (คนมัน sensitive เขียนมาถึงตรงนี้ น้ำตาพาลจะไหลออกมา)

นั่งมองวิว ภูเขา ท้องฟ้า ทำให้จิตใจที่ว้าวุ่นกับการงาน เรื่องรกสมอง กลับสงบลงได้ กลับมาทำงานวันจันทร์ ตอนเย็น ได้ข่าวว่า พ่อของอนงค์เสียกะทันหัน ทำให้เศร้าลงไปอีก lunar เคยไปบ้านอนงค์ที่อุตรดิตถ์เมื่อปลายปี 2541 แล้วก็รู้จักพ่อของอนงค์ด้วย เสียใจกับเพื่อนด้วยนะ

บรรยากาศเศร้าๆ อยากพูดคุยกับใครสักคน แต่กลับรู้สึกเหมือนโดดเดี่ยว กลับมาบ้านสมองมันมึนตึบไปหมด พระจันทร์วันนี้ แสงสลัวจริงๆนะ

มดตัวน้อยตัวนิด

เมื่อตอนบ่าย ไม่รู้เอ๋นึกครึ้มอกครึ้มใจอะไร อยู่ดีๆ ก็ร้องเพลง

" มดตัวน้อย ตัวนิด.. มดตัวน้อย ตัวนิด.. มดมีฤทธิ์น่าดู ยู้ฮู.. "

สงสัยท่าจะเพี้ยน เอ.. ช่วงนี้งานก็ไม่น่าจะเครียดไรเนี่ยนา แล้วดันมาบอก lunar อีกว่า...
aey : เพลงตอนเด็กๆ รายการสโมสรผึ้งน้อย
Lunar : งั้นเหรอ แล้วไง ชั้นนะ ไม่อยากจะพูด ตอนเด็กๆ เคยเป็นนางแบบโฆษณามาแล้วด้วย
nigan : จริงเหรอ พูดจริงเหรอ
lunar : จริงซิ โฆษณายาสีฟันคอลเกต

lunar ไม่ได้โม้นา (อิอิ) อันที่จริงเกือบลืมไปแล้วล่ะ ไม่รู้ว่ายังจะจำกันได้อยู่หรือเปล่า สมัยช่วงหนึ่งทีโฆษณายาสีฟันคอลเกต มักจะเอาเด็กๆมาเป็น presenter (รู้สึกว่าสมัยนี้ก็ยังมีอยู่) เน้นฉากเป็นห้องเรียนมีคุณครูกับนักเรียนทั้งห้อง คุณครูก็พูดๆๆๆ เกี่ยวกับฟลูออไรด์ แล้วก็หยิบชอล์กจุ่มลงไปในน้ำสีๆ แล้วก็หักชอล์กตรงกลางให้เห็นว่าสีๆนั้นซึมเข้าไปในเนื้อชอล์ก เหมือนฟลูออไรด์เคลือบฟัน แล้วเด็กๆก็จะทำท่าตะลึงราวกับเห็นสิ่งมหัศจรรย์ยังไงยังงั้น (ทั้งที่จริงยังไม่รู้เลยว่า ฟลูออไรด์คืออะไร) ถ้ายังจำได้ก็แสดงว่า เรารุ่นเดียวกันนะซิ อิอิ

ประสบการณ์ครั้งนี้เกิดตอนอยู่ ป.5 นั่นแหละ เพื่อน lunar คนหนึ่ง (ยังจำได้ว่าชื่อ สถาพร) คนนี้เนี่ย เป็น presenter ให้กับสินค้ามาแล้วหลายชิ้น แล้วก็พอมาโฆษณาคอลเกตเนี่ยแหละ ทาง agency คงอยากได้ กลุ่มนักเรียนชุดหนึ่ง มาร่วมแสดง เจ้าสถาพรก็เลยชวนเพื่อนๆในห้องมาร่วมแสดงด้วย

lunar นั่งอยู่ท้ายห้องเลยอ่ะ แถวหลังสุด ส่วนแถวหน้าตรงกลางก็เป็นดารานำชาย-หญิง ไม่รู้เหมือนกันพูดๆอะไรกัน กับคุณครู สักพักเห็นผู้กำกับ เดี๋ยวก็ cut เดี๋ยวก็ cut นั่งอยู่พักใหญ่ๆ ก็มาถึงฉากสำคัญ ฮั่นแน่! คุณครูเริ่มจุ่มชอล์กลงไปในน้ำสีๆอีกแล้ว แล้วผู้กำกับก็สั่งให้นักเรียนที่เหลือ ร้องพร้อมๆกันว่า

" อู้ฮู้ "

ร้องแบบนี้สักประมาณ 4-5 ครั้ง แล้ว lunar ก็สงสัยว่า จะอู้ฮู้อีกนานมั๊ย สงสัยเรายัง acting ไม่สมจริงสมจัง พอผู้กำกับสั่งให้ทำแบบเดิมอีก คราวนี้เราก็เลยยื่นหน้าออกไปใกล้ๆ กล้องมากที่สุด พร้อมกับทำหน้าทำนองว่า “Amazing พระเจ้าจอร์ท มันยอดมาก” อะไรทำนองเนี้ย

ปรากฏว่าได้ผล ผู้กำกับไม่สั่งเทคใหม่แล้ว จบการแสดงสำหรับวันนี้ วันนั้นได้ค่าจ้าง 100 บาท ดีใจมากเลย

ผ่านไป 2 เดือน และแล้ววันหนึ่ง กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ จู่ๆก็มีโฆษณายาสีฟันคอลเกต lunar ดูแล้วรู้สึกว่ามันคุ้นๆอยู่นา
พอมาถึงฉากสุดยอด ไคล์แมกซ์ของเรื่อง และแล้วเราก็เห็น เด็กคนหนึ่งยื่นหน้ามาเต็มที่ โอ๊ะโอ เราเองหรือเนี่ย
ใครจะรู้ หาก lunar ไม่ over acting วันนั้น อาจจะไม่มีโฆษณาชิ้นนี้ก็ได้ อิอิ แหะแหะ เอิ๊ก

คนค้นฅนฉบับนาย 1900

วันก่อนที่เรียนเรื่อง java มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เรียนเกี่ยวกับฟังก์ชันวันที่ ว่า java จะเก็บค่าวันที่โดยนับจากวันที่ 1 Jan 1900 ทำให้ lunar นึกถึงหนังในดวงใจเรื่องหนึ่งที่ชอบมากๆ นั่นคือ The Legend of 1900
(java นี่ทำให้ต่อยอดได้หลายตอนแล้วนะ ทั้งเรื่องที่ public และ private อิอิ)

" เรื่องราวของผู้ชายคนหนึ่งซึ่งทำได้ทุกสิ่ง...ยกเว้นการทำตัวเป็นคนธรรมดา "

ฟังแค่ slogan ของหนังก็น่าสนใจแล้วนะ
เรื่องนี้ lunar เก็บตกมาจากห้องเฉลิมไทย ในเว็บ pantip เห็นมีหลายคนแนะนำ แล้วบังเอิญวันหนึ่งเดินผ่านร้านแมงป่อง เห็น DVD ลดราคาเหลือ 99 บาทก็เลยซื้อมาดู ดูแล้วก็อึ้ง อือม..

เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กชายคนหนึ่ง ที่ถูกทอดทิ้งอยู่บนเรือเดินสมุทร Virginion เรือลำนี้แล่นระหว่างยุโรปกับอเมริกา โดยมีเจ้าหน้าที่เติมเชื้อไฟในเรือเป็นผู้พบในวันที่ 1 Jan 1900 และเก็บนำมาเลี้ยงไว้ในใต้ท้องเรือ แล้วตั้งชื่อให้ว่า Danny Boodman T.D. Lemon 1900 แต่คนทั่วไปจะเรียกสั้นๆว่า เด็กชาย 1900

เด็กคนนี้โตขึ้นมาบนเรือ เดินทางไปมาระหว่างอเมริกากับยุโรปหลายครั้ง แต่ไม่เคยขึ้นฝั่งสักครั้ง เขามีชีวิต แต่ในทางการแล้ว เขาเหมือนไม่มีตัวตน เนื่องจากเขาไม่เคยถูกบันทึกชื่ออยู่ในทะเบียนประวัติของประเทศใดเลย เขาเรียนหนังสือกับพ่อ และมีเสียงดนตรีกล่อมเกลาตั้งแต่เด็ก

ชีวิตของเขาถูกเปิดเผยหลังจากพ่อประสบอุบัติเหตุแล้วตายไป เขาแสดงฝีมือการเล่นเปียนโนตั้งแต่เด็ก และหลังจากนั้น เขาก็ได้เป็นนักดนตรีอยู่บนเรือ Virginion ลำนี้ เขามีชื่อเสียงมาก จนกระทั่งมีการขอดวลจาก Jelly Roll Molton ซึ่งเป็นผู้คิดค้นเพลง jazz ซึ่งโดนนาย 1900 ของเราสอนมวยอย่างไม่เป็นท่า

เรื่องราวของเขาถูกถ่ายทอดผ่าน Max Tooney นักดนตรีทรัมเปตซึ่งเป็นนักดนตรีคนหนึ่งบนเรือลำนี้ด้วย และเป็นผู้เปิดเผยเรื่องราวของนาย 1900 ให้โลกฟัง

lunar เล่าเรื่องย่อๆให้ฟังแค่นี้ละกัน ไม่อยากเล่าเยอะ เดี๋ยวคนที่ยังไม่ได้ดู จะหมดสนุกซะก่อน
เล่าเรื่องด้วยภาพละกัน

Max ตกอับต้องเอาทรัมเปตที่เขารักยิ่งมาขาย และที่นี่เขาได้พบแผ่นเสียงเพียงแผ่นเดียวของ 1900 ที่ถูกทำลายไปแล้ว

Danny พบ 1900 เป็นครั้งแรกบนเรือผู้โดยสารชั้นหนึ่ง อยู่ในกล่องที่เขียนว่า T.D.Lemons

Danny กับ 1900

เด็กชาย 1900 กับการแสดงพรสวรรค์ครั้งแรก

(Spoiled ฉากนี้ออกจะเว่อร์ไปหน่อย ก็เด็กอะไรเนี่ยไม่เคยเล่นเปียนโน แต่พอจับปุ๊บก็เล่นได้เลย)

การเจอกันระหว่าง Max กับ 1900 และการเล่นเปียนโนบนเรือขณะที่เกิดพายุ คลื่นลมแรง

ฉากนี้เป็นฉากที่ประทับใจฉากหนึ่ง ไม่รู้ชีวิตจริงจะมีอย่างนี้อ่ะเปล่า ก็นาย 1900 เนี่ยจะช่วย Max ให้หายจากอาการเมาเรือ โดยการนั่งเปียนโนที่ปลดเบรกออกไปพร้อมกับเขา ดังนั้นพวกเขาก็จะเล่นเปียนโนพร้อมกับเลื่อนไหลไปมาตามคลื่นพายุ

นาย 1900 กับดนตรีที่เขารัก

สำหรับนาย 1900 แล้ว ชีวิตเขาคือดนตรี เขาสามารถเล่นเปียนโนให้กับผู้ฟังได้โดยไม่แบ่งชนชั้น ทั้งผู้โดยสารชั้นหนึ่ง หรือผู้โดยสารชนชั้นล่าง

1900 กับ ผู้โดยสารที่เป็นนักดนตรี

ชายแก่คนนี้เป็นคนสอน 1900 ให้รู้จักคำว่า Life is immense (ชีวิตคือสิ่งดี) , Change life start fresh (เปลี่ยนชีวิตเริ่มต้นใหม่) และทำให้ 1900 ไม่อยากเชื่อว่าจะมี เสียงจากมหาสมุทร เนื่องจากชีวิตของเขาอยู่กับทะเลมาตลอดและไม่เคยได้ยินเสียงอย่างว่า



lunar ดูฉากนี้ 2 ครั้งกว่าจะเข้าใจ และคิดว่า ตรงนี้เป็นจุดหนึ่งที่ผู้เขียนต้องการสื่อให้เห็นว่า 1900 เขาเล่นเปียนโนเก่งนั้น นอกจากพรสวรรค์แล้ว อีกอย่างหนึ่งก็คือ เขาเล่นดนตรีโดยไม่ยึดติดกับรูปแบบ เขาสร้างจินตนาการ ดูชีวิตผู้คนต่างๆ หญิง 2 คนนี้ ผู้หญิงวัยกลางคน กับ ผู้หญิงสาวที่กำลังเต้นรำ นาย 1900 เมื่อเห็นเธอทั้งคู่ก็สามารถสร้างบทเพลงสำหรับพวกเธอได้

การพบกันระหว่าง Jelly Roll Molton กับ 1900

Jelly วาดลวดลายเต็มที่

นาย 1900 สอนมวย Jelly

ฉากนี้คงเป็นฉากที่ระลึกใจที่สุด สะใจที่สุดแล้วอ่ะ ดูแล้วอินเหมือนกัน แทบลืมหายใจไปเลยกับการดวลระหว่างเขาทั้ง 2 ดูแล้วก็ได้ข้อเตือนใจว่า ของดีไม่จำเป็นต้องโชว์บ่อยๆ ทีเดียวให้อึ้งไปเลย

บทพิสูจน์ของชัยชนะ เล่นเปียนโนจนสายเปียนโนร้อนขนาดจุดบุหรี่ได้

อึ้งสุดๆกับฉากนี้ คิดได้ไงเนี่ย

คนเก่งของจริง

เธอผู้เป็นแรงบันดาลใจของเพลง "Playing Love"

นาย 1900 ได้บรรเลงเพลงที่ไพเราะที่สุดเพลงหนึ่ง "Playing Love" จากการ love at first sight สาวคนนี้ เพลงนี้ได้รับการบันทึกแผ่นเสียง แต่ไม่มีใครได้ฟัง เพราะเขาเก็บแผ่นนั้นไว้เอง โดยตั้งใจจะมอบให้กับเธอคนนี้

การตัดสินใจของ 1900

ฉากนี้นั่งลุ้นอยู่ว่า 1900 จะยอมขึ้นจากเรือหรือเปล่า

พบกันครั้งสุดท้ายระหว่าง Max กับ 1900

เรื่องนี้ไม่ชอบอยู่ตอนเดียวคือตอนจบ อ่ะนะ เศร้าเกินไป รับไม่ได้

เรื่องนี้ต้องให้เครดิตกับ Ennio Morricone คอมโพเซอร์ชาวอิตาเลี่ยน,ผู้กำกับ Giuseppe Tornatore แล้วก็ Tim Roth ผู้ถ่ายทอดชีวิตของ 1900 ได้อย่างน่าประทับใจจริงๆ

เล็กๆน้อยๆ
ก่อนการดวลระหว่าง Jelly กับ 1900

1900: You’re the one who invented Jazz, right?
Jelly: That’s what they say.
1900: นายคือคนที่คิดค้นเพลงแจ๊สใช่มั๊ย
เจลลี่: คนอื่น ๆ เขาพูดกันอย่างนั้น
:
:
Jelly: And you’re the one who can’t play unless you have the ocean’s on your ass, right?
1900: That’s what they say.
เจลลี่: และนายก็คือคนที่เล่นเปียโนไม่ได้ถ้าไม่ได้นั่งอยู่บนมหาสมุทรใช่มั๊ย
1900: คนอื่น ๆ เขาก็ว่ากันอย่างนั้น

ส่ง-date

หลายวันก่อน เรียนเรื่องการเขียนฟังก์ชันเกี่ยวกับวันที่ (date) มีการลองเขียนฟังก์ชันเพื่อส่งค่าวันที่แล้ว return ค่ากลับมา ทำให้นึกถึงหลายปีก่อน ที่เขียนโปรแกรมเกี่ยวกับการขายของหน้าร้าน ตอนนั้นเขียนด้วย vb มีคำอยู่ 2 คำที่พวกเรามักจะเอามาคุยกันสนุกๆ

• ส่ง-date --> ส่งค่าตัวแปรวันที่ระหว่างฟังก์ชัน หรือระหว่าง module อันนี้ก็จะคุยกันทำนองว่า
  ปุ๊กกี้เธอจะส่ง date มาให้พี่ใช่มั๊ย
• ship หาย --> อันนี้จะเขียนโปรแกรมเข้ากะของพนักงาน (กะ=ship) แล้วลอง run program ปรากฏว่ายังไงไม่รู้ ship ที่น่าจะมี กลับหายไปนะซิ

ส่วนวันนี้ มีให้ลองเขียนฟังก์ชัน string reverse ให้ใส่คำใดๆก็ได้เข้าไป แล้วให้ระบบเรียงลำดับให้ใหม่จากซ้ายไปขวา นึกได้ว่าวันก่อน มีน้องส่ง mail มาให้อ่าน จำได้ว่ามีคำคำหนึ่งเป็นภาษาฟินนิช ที่เมื่อเขียนด้วยการเรียงอย่างที่ว่าแล้วเป็นคำที่ยาวที่สุดในโลก คำนั้นคือ "Saippuakivikauppias" แปลว่า "คนขายสบู่หิน"

ไหนๆก็เขียนเรื่องคำแปลกๆสนุกๆแล้ว มีอีก 2 คำ ที่ไม่ได้เกี่ยวกับการเขียนโปรแกรม จะมานำเสนอ 2คำนี้เป็นชื่อ brand ของเสื้อผ้า, น้ำหอม ที่เอ๋กับนพพรชอบเอามาล้อเลียน

• เอามานี่ --> Armani
• ลาคลอด --> Lacote

ชอบเอามาล้อเราทำนองนี้
นพพร : "โอ้โฮ ดูซิ วันนี้ใส่ ลาคลอด มาด้วย"
lunar :

***********************************************************************

อิอิ ไหนๆก็อ้างถึง mail ฉบับดังกล่าวแล้ว งั้นก็เอามาให้อ่านเล่นๆ สนุกๆ นะ อย่าจริงจัง (เพราะไม่รู้ว่าบางเรื่องมันเรื่องจริงอ่ะเปล่า)
a.. อเล็กซานเดอร์มหาราชค้นพบกล้วยหอมเป็นครั้งแรกก่อนปี ค.ศ.327 ขณะทำสงครามที่อินเดีย
b.. แอปเปิ้ลเป็นพืชตระกูลเดียวกับกุหลาบ
c.. จำนวนแถวของข้าวโพดแต่ละฝักเป็นเลขคู่เสมอ
d.. ยีราฟที่ตัวโตเต็มวัยสามารถเตะหัวสิงห์โตจนหลุดได้
e.. ถ้าพ่นสเปรย์ฆ่าเชื้อไปที่หมีขั้วโลกขนของมันจะเปลี่ยนเป็นสีม่วง
f.. ช้างเป็นสัตว์โลกพันธุ์เดียวที่กระโดดไม่ได้
g.. ปลาฉลามเป็นปลาชนิดเดียวที่กระพริบตาได้
h.. บ้านของบิลล์เกตส์ออกแบบด้วยคอมพิวเตอร์แมคอินทอช
i.. ฮิตเลอร์และนโปเลียนมีลูกอัณฑะเพียงข้างเดียว
j.. ลีโอนาโด ดาวินชี สามารถใช้มือข้างหนึ่งวาดรูปและใช้มืออีกข้างหนึ่งเขียนหนังสือไปพร้อมๆ กันได้
k.. เมืองAieaในฮาวายเป็นเมืองเดียวที่สะกดด้วยชื่อสระเพียงอย่างเดียว
l.. เมืองอิสตัลบูลเป็นเมืองเดียวในโลกที่ตั้งอยู่ใน 2 ทวีปคือยุโรปและเอเชีย
m.. สัตว์เลี้ยงในบ้านชนิดเดียวที่ไม่มีชื่ออยู่ในคัมภีร์ไบเบิ้ลคือแมว
n.. 111,111,111x111,111,111=12345678987654321
o.. เดือนที่ขึ้นต้นด้วยวันอาทิตย์จะมีวันศุกร์ที่ 13 เสมอ
p.. โทรศัพท์สาธารณะกลางทะเลทรายที่ซาอุดิอารเบียใช้พลังงานแสงอาทิตย์
q.. ลีโอนาโดดาวินชีเป็นผู้คิดค้นกรรไกร
r.. ทอม แฮงก์เป็นลูกหลานของประธาณาธิบดีลินคอร์น
s.. ในนมเปรี้ยวยาคูลท์ 1 ขวดมีจุลินทรีย์ แอล คาเซอิ ชิโรต้า ที่มีชีวิต 8000 ล้านตัว
t.. อาหารมื้อแรกที่โทมัส อัลวาเอดิสันทานตอนที่เดินทางมาถึงนิวยอร์กครั้งแรกคือน้ำชา
u.. ชาวไทยที่เป็นเจ้าของรถยนต์คันแรกคือ พระยาสุรศักดิ์มนตรี แต่คนไทยที่ได้ขับรถเป็นคนแรกคื อพระยาอนุฑูต ซึ่งเป็นน้องชาย
v.. ตวนอู อับดุลราหมานอดีตนายกรัฐมนตรีมาเลเซีย เคยเป็นศิษย์เก่าของเทพศิรินทร์
w.. กรุงศรีอยุธยาแตกครั้งที่ 1 ปีจุลศักราช 931(9+3+1=13) ครั้งที่ 2 ปี 1129(1+1+2+9=13)
x.. คำว่า BYTE เป็นคำย่อมาจาก By Eight
y.. คำว่า set ถูกนิยามความหมายไว้มากกว่าคำอื่นๆ
z.. คำว่า stewardesses เป็นคำที่ยาวที่สุดในการพิมพ์ด้วยมือซ้ายข้างเดียว
aa.. คำว่า typewriter เป็นคำที่สามารถพิมพ์ได้ยาวที่สุดในบรรทัดตัวอักษรบนสุดของแป้นพิมพ์
ab.. คำศัพท์ที่สามารถอ่านได้จากทั้งหน้าไปหลัง และหลังไปหน้า ที่ยาวที่สุดในโลกคือคำว่า Saippuakivikauppias เป็นภาษาฟินนิช แปลว่าคนขายสบู่หิน
ac.. คาราเต้มีถิ่นกำเนิดอยู่ในอินเดีย
ad.. ไพ่คิงโพธิ์แดงเป็นคิงคนเดียวที่ไม่มีหนวด ส่วนไพ่แจ๊คที่ไม่มีหนวดคือ แจ๊คดอกจิก
ae.. รหัสโทรศัพท์ของรัสเซียคือ 007
af.. ประธานาธิบดีลินคอร์นมีเลขาชื่อเคนเนดี ส่วนประธานาธิบดีเคนเนดีมีเลขาชื่อลินคอร์น
ag.. ค่าโดเมนเนมที่แพงที่สุดคือ business.com มีราคา 7.5ล้านดอลล่าร์
ah.. กำไร 40% ของแมคโดนัลมาจากการขายชุดแฮปปี้มีล
ai.. แมคโดนัลเป็นผู้จัดจำหน่ายของเล่นที่ใหญ่ที่สุดของโลก
aj.. ดิสนีย์แลนด์มีขนาดใหญ่กว่าประเทศที่เล็กที่สุดในโลก 5 ประเทศรวมกัน
ak.. เจ้าของดิสนีย์แลนด์กลัวหนู
al.. โดนัลดั๊กถูกแบนในประเทศฟินแลนด์เพราะไม่ได้ใส่กางเกงใน
am.. โทมัส เอดิสันผู้ค้นพบหลอดไฟเป็นโรคกลัวความมืด
an.. ปลายสงครามโลกครั้งที่ 2 ฝ่ายพันธมิตรตั้งใจมาทิ้งระเบิดที่บางกอกน้อย ระเบิดลูกหนึ่งพลัดหลง ตกลงตรงห้องพักเด็กแรกเกิด เด็กในห้องตายหมด เหลือรอดเพียงคนเดียว คุณตาของเขาจึงตั้งชื่อว่า เด็กชายปลอดประสพ สุรัสวดี

ราตรีแดง-ขาว #3

วันนี้ตอนเย็น โรงเรียนน้องปอนด์มีจัดงาน ราตรีแดงขาวเป็นครั้งที่ 3 แต่จริงๆแล้ว lunar ไปงานนี้มาเป็นครั้งที่ 4 แล้วล่ะ ที่เป็นยังงี้ก็เนื่องจากในปีแรก ทางโรงเรียนเขาจัดรวมอนุบาลกับประถมเข้าด้วยกัน พอปีถัดมา จัดแยกกัน ก็เลยนับปีนี้เป็นปีที่ 3

น้องปอนด์จบอนุบาล 3 แล้วนา แป็บเดียวเอง จำได้ว่า เมื่อ 3 ปีก่อนวันแรกๆที่ไปเรียน ยังปรับตัวไม่ได้ เครียดมากๆ ไปเรียนต้องเอาตุ๊กตาหมีพูห์ไปเป็นเพื่อนด้วย เฮ้อ เด็กๆ 3 ขวบเขาก็มีความเครียดเหมือนกันนะ

จบอนุบาลที่นี่ พ่อแม่เขาจะเอาน้องปอนด์ไปเรียนที่โรงเรียนอื่นแล้วละ ต่อไปจะจำ โซ้ยโกว (อา) คนนี้ได้อ่ะเปล่านา งานเริ่มตอนเย็นๆ 5 โมงเศษๆ เรื่อยไปจนถึง 4 ทุ่ม โดยจะจัดเป็นการแสดงของอนุบาลทั้ง 3 ชั้น รวมทั้งบริบาลด้วย ทั้งหมดก็ประมาณเกือบๆ 30 ชุดการแสดง การแสดงส่วนใหญ่ก็เป็นการเต้นประกอบเพลง เพลงก็มีทั้งเพลง dance, สากล, rock, เพลงประกอบละคร, เพลงการ์ตูน หลากหลายจริงๆ

น้องปอนด์กว่าจะได้แสดงก็ 2 ทุ่มกว่า เป็นชุดหลังๆเหมือนกัน แต่ยังดีที่ไม่ใช่ชุดสุดท้าย โดยเต้นเพลง Simon Say ปีนี้แต่งตัวเป็น coybow หญิง น่ารักดีอ่ะ ได้เห็นเด็กๆ เยอะแยะ แต่งตัวหลากหลายจริงๆ น่ารักไปหมด เด็กๆนี่ ไม่ว่าจะแต่งตัวแบบเด็กๆ แบบการ์ตูนแบบเลียนแบบผู้ใหญ่ ก็ดูน่ารักไปหมด เนี่ยแหละโลกของเด็ก ยังสวยงามอยู่

น้องปอนด์ – เติมพลังก่อนขึ้นเวที

เห็นเด็กๆยุคปัจจุบันแล้ว เปลี่ยนแปลงไปจากสมัยเรายังเด็กอยู่มากทีเดียว สมัยเราเหรอ แฮะแฮะ ไม่มีหรอกไอ้ไปหน้าเวที ร้องรำทำเพลงเนี่ย แต่เด็กสมัยนี้ ตัวเล็กๆอายุ 2-3 ขวบก็เริ่มคุ้นเคยกับเวที คุ้นเคยกันคนจำนวนมากแล้ว เห็นแล้วก็ทั้งดีใจแต่ก็หวาดหวั่นเหมือนกัน เด็กยุคต่อๆไป ยิ่งต้องแข่งขันกันเยอะมาก ต้องต่อสู้เพื่อความอยู่รอด ต้องมี EQ และทัศนคติในการมองโลกที่ดีด้วย
กลับมาที่งานแสดงดีกว่านะ ปีนี้พ่อน้องปอนด์ซื้อโต๊ะจีนทั้งโต๊ะเลยอ่ะ นั่งหน้าๆเวทีด้วย เบอร์โต๊ะ 16 จะมีการจับรางวัลหางบัตรด้วยละ

เหล่าบรรดาฮีโร่

ชุดนี้ชุดเดียวกับเหล่าบรรดาฮีโร่ การแสดงเน้นสอนให้เด็กๆกินผักแทนการกินขนมขบเคี้ยว

เด็กคนนี้ คงกลัวมาก ยังไงก็ไม่เอา ร้องไห้อย่างเดียวเลย

ตรงข้ามกับเด็กผู้หญิงคนนี้ ยืนเฉยตั้งแต่ต้นเพลงจนท้ายเพลง

ไม่ได้ถ่ายรูปน้องปอนด์ตอนเต้น Simon Say แต่ถ่ายเป็น clip video แทน คิดว่า ได้ feel มากกว่า (กล้องถ่ายรูปกับกล้องวีดีโอ ต่างกันตรงเนี้ยแหละ) ปีนี้โชคดีแฮะ โต๊ะ 16 ได้รางวัลด้วยนะ เป็นพัดลม แต่น้องปอนด์บอกว่าอยากได้บ้านตุ๊กตาบาร์บี้ เนี่ยแหละเด็ก เด็กก็ยังเป็นเด็กอยู่ดี

น้องปอนด์หลังจากลงเวที

ปีหน้า ไม่มีราตรีแดงขาวสำหรับน้องปอนด์อีกแล้วซินะ

lunarcute เปลี่ยนไป

สัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์เหนื่อยมากเลย เพราะตอนเย็นต้องอบรม java ถึง ทุ่มครึ่ง เมื่อวานกว่าจะเลิกก็ 2 ทุ่มล่ะ กว่าถึงบ้านก็ 4 ทุ่ม

สัปดาห์หน้าก็ training แบบนี้อีกสัปดาห์ ยังไงก็ต้องสู้สู้ เพราะกว่าจะฝ่าฟันได้เรียนคอร์สนี้ก็ หืดขึ้นคอ และอีกอย่าง project workforce ก็ต้องใช้ด้วย

วันนี้พอจะมีเวลาว่างซักกะติ๊ด (ตามปรกติไม่ค่อยจะมี) ก็เลยเปิดเวปของเรามาดู ดูดูแล้วก็คิดว่าน่าจะเปลี่ยนหน้าตาซักกะหน่อย ใช้ template เดิมมานานล่ะ

เอ๋ไปจด domain name ชื่อ อดิเรก.เน็ต เห็นว่าจะเอาไว้เป็นแหล่งรวบรวมงานอดิเรกทั้งหลายแหล่ มีการจัดเป็นหมวดหมู่ เปิดให้สมาชิกเข้าไปพูดคุยเรื่องที่สนใจ lunar ก็บอกว่าดีจัง ขอพื้นที่ด้วยนะ เผื่อจะไปฝากเว็ป diary นี้ซักหน่อย อยากแปลงร่างเป็นนักเขียน เผื่อจะลองเขียนเรื่องอื่นๆด้วย

หลังจากเลือก template ได้แล้ว ก็ลอง apply template แต่หลังจากที่ apply แล้วก็เห็นว่า พื้นที่สำหรับการเขียนมันน้อยเกินไปอ่ะ อยากจะขยาย แต่ไม่ใช่ว่าแค่ปรับความกว้างของ column ใน table เท่านั้นหรอกนะ ต้องปรับรูปด้วยอ่ะ

ก็เลยต้องใช้บริการจากเอ๋ เอ๋เห็นแล้วบอกสบายมาก มาช่วยปรับรูปให้ ใช้เวลาประมาณ 15 นาที ก็ได้อย่างที่ต้องการ ในขณะที่ถ้าเป็นเราเอง 15 นาทียังไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงเลย

ไม่น่าเชื่อเลยแฮะ ผู้ชายตัวดำๆ หน้าตาออกจะเถื่อนหน่อยๆ (อิอิ) จะทำงานพวกกราฟฟิคได้เก่ง แต่สาวสวยน่ารักอย่างเรา (อิอิ) กลับทำแบบนี้ไม่เป็น รู้สึกอายหน่อยๆแหะ

ว่าแล้วก็ thanks นะ แล้ว lunar ก็บอกว่าจะเขียนขอบคุณให้ในเว็บ
เราเขียนตามสัญญาแล้วนะ

Before

After