ShenZhen – ชอปกระจาย เทหมดกระเป๋า

วันสุดท้ายที่ Huawei วันนี้ฝนตกจริงๆด้วยเหมือนที่ Peter บอกเลย กรมอุตุที่นี่แม่นเหมือนกันแหะ อากาศหนาวจริงๆ ยิ่งตอนลมพัด หนาวเย็นยะเยือก เสื้อกันหนาวที่เมื่อวานซื้อก็ดันเอาไปซักซะนี่

วันสุดท้ายไม่ค่อยได้เรียนไรมาก วันนี้เอ๋เอา Notebook ไปด้วย ลองเอาโปรแกรมที่เขียนไปคุยกับอุปกรณ์ ผลลัพธ์ที่ได้ก็เป็นไปอย่างที่คาดหวัง ค่อยยังชั่ว ไม่ได้กลับเมืองไทยมือเปล่าแล้ว

ก่อนกินข้าว มี test นิดหน่อย Peter ให้เปิดหนังสือได้แต่ห้ามถามกัน อันนี้อ่านข้อแนะนำหลังจากที่ถามคำตอบจากเอ๋เรียบร้อยแล้วอ่ะ บ้าจริง เดี๋ยวเขาจะว่าเราไม่ซื่อสัตย์เปล่าน๊า

หลังกินข้าวเสร็จ Huawei แจกใบ Certificate (นึกว่าจะไม่ได้ซะแล้วเรา), เสื้อยืดสีดำ เป็น Mask Opera, แล้วก็ ช้อนส้อมชุดหนึ่ง (แต่แหม Made in Korea เนี่ยซิ)

Zinnia ถามว่าพวกเราต้องการจะไปที่ไหนจะได้ให้คนขับรถไปส่ง schedule คร่าวๆก็คือ ไปซื้อหนังสือแล้วก็เอาของทั้งหมดไปเก็บที่โรงแรมแล้วก็ไป Dongmen (เราต้องเป็นฝ่ายนำเกมแทนพี่พี ม่ายงั้นเดี๋ยวได้แบกของทั้งหมดไปเดิน shopping เหมือนวันแรก)

มาเลือกซื้อหนังสือ ใช้เวลาพอสมควรเหมือนกัน เน้น Java กลับไปคงได้เขียนกันเป็นล่ำเป็นสันแน่เลย ซื้อมาประมาณ 8 เล่ม ราคาประมาณ 3 พันกว่าบาท ที่นี่เขาไม่รับ VISA Card นี่ขนาดร้านหนังสือที่ใหญ่ที่สุดนะเนี่ย พี่พีเลยจ่ายเงินฮ่องกงไป

กว่าจะมาถึง Dongmen ก็ประมาณเกือบ 6 โมงเย็นแล้วล่ะ เย็นวันศุกร์รถติดอ่ะ คนที่นี่ขับรถกันไม่ปรานีปราศรัยกันจริงๆ แทรกได้แทรกเอา ไม่ค่อยกดแตรด้วย แต่ไม่ใช่ว่าจะดีนะ คือแบบว่าบางทีรถวิ่งขับมาถึงตัวคนเดินแล้ว คนก็ยังเดินปรกติเหมือนคนที่นี่ไม่ค่อยกลัวรถยังไงก็ไม่รู้ เห็นลวดลายการขับรถของ Mr.ซิ่งแล้วก็... (Mr.ซิ่งเป็นชื่อที่พวกเราเรียกคนขับรถคนนี้ เขาขับรถได้ซิ่งแต่ถือว่าเก่งมากๆเลยล่ะ ดูดูแล้ว Mr.ซิ่ง เนี่ยเหมือนพี่ชายมากเลยล่ะ ว่าแล้วก็ถ่ายรูปเอาไว้ให้พี่ชายดูดีกว่า)

พี่พีถอยนาฬิกามาได้อีกเรือน ช่วงที่พี่พีดูนาฬิกาอยู่ พอดีเห็นเสื้อ Giodano วางขายอยู่ เข้าไปสอบถาม ได้ตัวละ 20 หยวน ก็ประมาณ 100 บาท OK น่ะ ซื้อเป็นของฝากละกัน ซื้อให้ปะป๊า แล้วก็ซื้อมาอีกตัวกะว่าจะใส่เอง แต่เอ๋นะซิ ซื้อเป็นสิบตัวได้มั้ง เอาไปฝากที่เพื่อนๆพี่ๆที่ทำงาน ด้วยละกัน นึกไรไม่ออกแล้ว แต่เสื้อ copy นี่ก็สวยดีนะ เทกันจนหมดกระเป๋าเลยอ่ะ เหลือเงินสำรองค่าตั๋วรถไฟอีกนิดหน่อยเท่านั้นเอง

เย็นนี้กินข้าวร้าน Fan Fan Noodle ร้านเดิม แต่วันนี้คนเยอะแฮะ สงสัยเป็นวันศุกร์ ไม่มีที่นั่งว่างๆ พอมีที่ว่างโต๊ะหนึ่งแต่มีสาวจีนอยู่หนึ่งคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว

พวกเราเข้าไปนั่ง ฉันนั่งอยู่ฝั่งเดียวกับสาวจีนคนนั้น นั่งซักพักหลังจากสั่งอาหารแล้ว ก็เห็นสาวจีนนั่งกุมท้องอยู่เหมือนปวดท้องยังไงยังงั้น แล้วก็พูดกับเอ๋เป็นภาษาจีนอะไรสักอย่าง

พวกเราก็ไม่เข้าใจ แต่เอ๋ลองเดาว่า สงสัยเขาจะขอทาง จะเดินออกไป แล้วทำไมไม่บอกเราตรงๆอ่ะ แปลกจริง

สั่งอาหารยากอีกล่ะ สื่อสารกันไม่เข้าใจ พูดแต่ภาษาจีนอยู่ได้ พอเราบอกว่าไม่เข้าใจ ดันเขียนภาษาจีนให้เราอ่านอีก จะบ้าหรือไงฟ่ะ

ด้วยความที่สื่อสารไม่เข้าใจกัน ทำให้นึกถึงคนในสมัยก่อน อย่างอาหม้ากับม่ามี๊ ตอนที่มาเมืองไทยใหม่ๆ เมื่อ 60 ปีก่อน คงลำบากน่าดู

วันนี้กินข้าวไม่ work อ่ะ คือสั่งออกมาดันเป็นพวกไก่ผสมผงกระหรี่ ไม่ชอบอ่ะ มันไม่เหมือนในรูปเลย ในรูปเหมือนเป็นข้าวหมูแดง กินเหลือบานเลยอ่ะ หมดค่าข้าวไป 66 หยวน

ตัวเบาขึ้นเยอะ เงินหมดแล้ว หมดจริงๆ ลุ้นอยู่ว่าขอให้กลับถึงโรงแรมก็พอ